De Van der Pekbuurt is zeker door alle binnentuintjes, beplante pleinen en bomen een groene buurt. De laagbouw (maximaal twee bouwlagen en een zolder) geven de buurt ook een dorps karakter.  De architectuur bevat elementen die passen bij een tuindorp. Toch overheersen de stenen, onder andere door het ontbreken van voortuintjes (de geveltuinen lagen achter een muurtje en een halfhoog houten hek).

De belangrijkste architectonische tuindorp-elementen die je in de Van der Pekbuurt aantreft, zijn:

De waaierstructuur van de straten in het zuidelijk deel van de Van der Pekbuurt.		Het accentueren van de centrale toegang tot de buurt
Het verspringen van rooilijnen zoals aan de Distelweg en het Lupineplein		Zichtlijnen op geaccentueerde bebouwing (zoals Oleanderstraat richting poort Begoniastraat).
Eindigen van zichtlijnen in groene plekken in de straatwand, vaak ter accentuering van een knik in de straat, zoals bij de Bremstraat en de Sleutelbloemstraat.		Gebruik van symmetrie in de bebouwing, zoals rond het Lupineplein.
Gebogen straatjes, voornamelijk in het zuidelijk deel, maar ook in de langere Brem-, Sleutebloem- en Silenestraat.		Vernauwingen aan het eind van de straat door het dwars zetten van de kopbebouwing
Doorzichten naar de achtertuinen in samenhang met de achterpadenstructuur.		Collectieve groene ruimtes binnen de bouwblokken, aansluitend op de achtertuinen.
Het gebruik van kappen en nokrichtingen om de stedenbouwkundige ruimte vorm te geven en als beëindiging.		Verwijdingen van straattoegangen om deze te accentueren, zoals langs de westzijde van het zuidelijk deel.
Zichtlijnen op daklandschappen, onder meer via achtertuinen, bij de openingen in de bouwblokken